Najciekawsze komentarze
Artykuł:
| 2013-03-19
Kret to bardzo denerwujący szkodnik. Właściwie nie ma sposobów aby ochronić trawnik przed kretami. Zawsze znajdą sposób aby rozkopać ogródek.
Artykuł: Łasica
andrzej | 2013-02-26
Witam. Znacie może jakiś skuteczny sposób na pozbycie się łasicy z kurnika? Od pewnego czasu widzę ślady drapieżnika w kurniku i myślę, że to może być łasica.
Artykuł:
Kamil | 2013-02-04
Ładne zwierzątko ale w jedną noc potrafi wykończyć cały kurnik - niestety wiem to na własnej skórze
Artykuł:
lol | 2013-02-04
Kuna wyjadła mi ostatnio całą izolacjena poddaszu
Artykuł: Orlik krzykliwy
Kamil | 2013-02-04
Ostatnie orliki w Polsce występują juz tylko w Bieszczadach na terenie parku narodowego, szkoda to bardzo piękne ptaki
Artykuł:
Janek | 2013-01-24
Pozornie kuna wygląda bardzo ładnie. Taka sympatyczne niewinne zwierzątko. Ale mi narobiła takich strat w elewacji budynku, że szkoda gadać.
Napisz do nas
Pakarana (Dinomys branickii)
Łac: Dinomys branickii
Pakarana jest gryzoniem żyjący w Ameryce Południowej (w zachodniej części dorzecza Amazonki i u podnóży Andów) od Kolumbii do Boliwii. Nazwa gryzonia w języku Indian Tupi oznacza "fałszywa paka" ze względu na znaczne podobieństwo do gryzonia paka należącego do rodziny Cuniculidae. Pakarana jest jedynym znanym żyjącym przedstawicielem rodziny pakaranowatych (Dynomyidae).
W 1868 roku polski zoolog i podróżnik Konstanty Jelski za namową przyrodnika Konstantego hr. Branickiego rozpoczął podróż po krajach Ameryki Południowej oraz badanie lokalnych gatunków fauny. Wyprawa została sfinansowana przez Branickiego. W 1873 roku podczas badań w Monta?a de Vitoc w Colonia Amable María w Andach w centralnej części Peru Jelskiemu udało się schwytać ten rzadki okaz jakim jest pakarana.
Nazwa rodzajowa Dinomys znaczy "okropna mysz".
|
| Czaszka gryzonia pakaramy |
Pakarany wiodą bardzo rodzinny tryb życia. W opinii Lee Saundersa rodzina zwykle składa się z samca, samicy oraz dwóch młodych. Jednak inni zoolodzy wskazują na stwierdzone przypadki spotkania pokaran żyjących w samotności, w parach albo w grupach od 2 do 5 osobników. Pakarany nie są wojownikami . Są bardzo powolnymi ssakami, ale w obronie życia mogą walczyć niezwykle zaciekle.
Podczas zalotów pakarany wabią się wzajemnie wydawanym dźwiękami: syknięciami, warknięciami i kwilącym staccato. Pakarany w niewoli dożywają wieku około 8-9 lat.
Galeria zdjęć
Informacje hodowlane 
WYSTĘPOWANIE
Pakarana zamieszkuje zbocza oraz doliny tropikalnych lasów na terenie zachodniej Wenezueli, zachodniej Kolumbii, w Ekwadorze, Peru, w zachodniej Brazylii i północno-zachodniej Boliwii. W Peru zamieszkują na wysokości 240-2000 m n.p.m., w Wenezueli do 2400 m n.p.m., zaś w Kolumbii schwytano okazy tego gryzonia nawet na wysokości 3200 m n.p.m.
WYGLĄD
Pakarana to duży, powolny gryzoń. Długość ciała do 73-79 cm, ogon do 19 cm, waży 10-15 kg. Jest zatem trzecim pod względem wielkości żyjącym gryzoniem na świecie. Posiada masywną czaszkę, uszy ma krótkie i zaokrąglone. Kończyny krótkie. Łapy są stosunkowo szerokie, z czterema palcami zakończonymi długimi, zakrzywionymi pazurami. Pakarany są stopochodne.
|
| Małe pakaramy |
Zęby pakarany są duże.
POŻYWIENIE
Pakarany są gryzoniami roślinożerczymi. Na wolności żywią się owocami, liśćmi oraz pędami roślin. W niewoli akceptowały w diecie suszone ryby, gotowane jajka, chleb, orzechy, karmę dla królików i owoce jak również zmielony owies, nieprzetworzone warzywa, banany i jabłka.
ROZMNAŻANIE
Bardzo niewiele wiadomo o reprodukcji tego gatunku na wolności. Okres odstawienia młodych przez samicę nie jest znany, podobnie czas osiągania przez nich dojrzałości płciowej. W okresie rozrodczym gryzonie te wabią się za pomocą okrzyków. Podczas zalotów przyjmują pozycję dwunożną. Wzajemnie dotykają się nosami, wąchają genitalia i zaczynają zbliżenie, które wygląda jak skrzyżowanie tańca z zapasami.
Ciąża u pakaran trwa zazwyczaj około 222-283 dni, a młode rodzą się często w okresie styczeń-luty, choć odnotowano także porody w maju, zaś w niewoli w styczniu, marcu, maju, czerwcu, październiku oraz listopadzie.
W niewoli samica rodzi zazwyczaj nie więcej niż dwoje młodych, które mają wagę około 900g . Wykazują one aktywność już w kilka dni po urodzeniu. Samica przybiera na wadze po około 3 miesiącach ciąży i miewa napady drażliwości. Nie stwierdzono zwyczaju budowy gniazda przez samice podczas ciąży lub po porodzie.
Młode po porodzie są bardzo aktywne, czujne oraz pozostają w pobliżu matki, często w nią wtulone. Małe gryzonie są pokryte futrem i mają otwarte oczy. Masa ciała noworodków waha się w granicy od 570 do 660 g lub do około 900 g. Po pierwszej dobie życia maluchy zaczynają zwiedzać swoje najbliższe otoczenie. Zaczynają też samodzielną toaletę obejmującą drapanie się i czyszczenie futra. W drugim dniu zjadają swój pierwszy stały pokarm, zaś po dwóch tygodniach spożywają regularnie stałe posiłki składające się z orzeszków i owoców.
|
| Szkielet pakaramy |
Pakarany to gatunek bardzo rzadko hodowany przez człowieka. Pakarana trudno adaptuje się do życia w niewoli i wobec dużej śmiertelności nie prowadzi się zbyt wielu tego rodzaju prób. Obok licznych niewyjaśnionych zgonów w niewoli stwierdzono przyczyny śmierci takie jak zapalenie włókien mięśniowych, wzrost temperatury ciała na skutek działania pasożytów czy anomalie genetyczne.
Filmy 
Pakarany podczas śniadania |
|
|
Pakarany w zoo |
|
|
Sposoby zwalczania
OCHRONA
W naturalnym środowisku zagrożeniem dla pakaran są, ocelot, hirara, ostronos rudy, puma i jaguar.
