• Logowanie
• Rejestracja
• Kontakt
• O nas

Sóweczka zwyczajna (Glaucidium passerinum)

Łac: Glaucidium passerinum

      Sóweczka zwyczajna należy do gatunku niewielkiego ptaka z rodziny puszczykowatych.

      W locie przypomina sylwetką szpaka. W powietrzu porusza się falistym torem, jak pójdźka lub prostoliniowym, jak lata szpak. Pod względem rozmiaru dorównuje drozdowi śpiewakowi, choć potrafi złowić zdobycz tej samej wielkości, co ona.

      Głos godowy i terytorialny samca to monotonne gwizdy o zróżnicowanej długości i wysokości. Głos godowy jest mniej donośny i niższy od terytorialnego. Samica odzywa się bardzo wysokimi, długimi piskami na granicy ludzkiej słyszalności.

vGatunek osiadły, ale osobniki z gór i północy podejmują wędrówki, uciekając przed niekorzystnymi warunkami zimowymi. Sóweczki są aktywne głównie o świcie i o zmierzchu, a także nocą. Widywana najczęściej na czubkach świerków i innych drzew, charakterystycznie zadzierając ku górze ogon i kiwając się. Lot falisty, podobny do lotu dzięcioła. Na krótkich odcinkach lot bardzo szybki i zwinny. Nie jest to ptak bardzo płochliwy, ale w dzień trudno go zauważyć, bo przesiaduje zwykle w gęstwinie gałęzi drzew.       Najchętniej przebywa w starodrzewach (iglastych i mieszanych) o bogatej strukturze, zwłaszcza podszytu, tajga, preferuje wysokopienne bory świerkowe, świerkowo-jodłowe i mieszane z polanami i młodnikami.

      Poza okresem lęgowym spotykana częściej w lasach mieszanych i liściastych, gdzie łatwiej o pokarm. Ptaki z wysokogórskich lasów schodzą zimą na niższe partie gór. Przeważnie jednak sóweczki są wierne swoim rozległym terenom lęgowym, a zwłaszcza samce.

      Odgłosy sóweczki, głównie godowe, są rozpoznawane przez małe ptaki. Gdy je usłyszą, lub sztucznie się je odtworzy, wznoszą alarm i przylatują podpatrując skąd dochodzi (by zlokalizować drapieżcę).

Galeria zdjęć 

Informacje hodowlane 

WYSTĘPOWANIE
      Sóweczka zwyczajna zamieszkuje lasy północno-wschodniej Europy oraz Azji, aż po wschodnią Syberię i rzekę Amur, lokalnie występuje na górzystych obszarach Europy Środkowej. Gnieździć może się też w bardziej południowych rejonach. Północne populacje sóweczki zwyczajnej częściowo wędrują na południe (samice są bardziej skłonne do wędrówek).

      W Polsce sóweczka zwyczajna jest bardzo nielicznym ptakiem lęgowy w górach, na Dolnym Śląsku w Karpatach i na północnym wschodzie kraju. Poza tymi regionami widywana jest bardzo rzadko.

Sóweczka z bliska

WYGLĄD
      Sóweczka zwyczajna jest najmniejszą sowa występująca w Europie.Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, jedynie samice są nieco większe. Posiada krępą sylwetkę. Okrągła głowa jest niewielka (proporcjonalnie mniejsza niż u włochatki lub pójdźki), spłaszczona, tułów okrągły z krótkim, brunatnym ogonem. Szara szlara jest słabo zaznaczona z kilkoma współśrodkowymi pręgami barwy brązowej. Nad małymi żółtymi oczami są widoczne krótkie białe brwi. Głowa oraz grzbiet brązowe z białymi lub kremowoszarymi prążkami, gęstymi oraz drobnymi na głowie. Największe plamy pokrywają barki. Spód ciała jest biały z podłużnym, ciemnobrązowym plamkowaniem. Krótki ogon pokryty jaśniejszym, poprzecznym prążkowaniem (5 paskami), podobnie prążkowane lotki. Jest charakterystycznie zadarty do góry. W pozycji siedzącej ogon sięga daleko poza czubki skrzydeł sóweczki, a gdy ptak jest zdenerwowany porusza nim bardzo nerwowo na boki, podobnie jak dzierzba, lub w górę i w dół, jak strzyżyk. Skok i palce gęsto pokryte miękkimi piórami. Młode osobniki są ciemniejsze, z jednolicie ciemnobrązowymi bokami.

długość ciała około 17 cm

rozpiętość skrzydeł około 35-45 cm

masa ciała około 55-80 g



POŻYWIENIE
      Zjada niewielkie ptaki (sikory, zięby, rudziki), a w mniejszym stopniu gryzonie (myszy, norniki). Latem w diecie dominują drobne gryzonie, zimą częściej łapie mniejsze ptaki . Tylko wyjątkowo zjada większe owady.

Para - sóweczki zwyczajne

      Poluje albo czatując na ofiarę, albo przeszukując korony drzew i dziuple. Zwykle robi to rano lub o zmierzchu, ale w okresie dokarmiania piskląt łowami zajmuje się przez cały dzień. Atakuje znienacka zwykle z odległości kilku-kilkunastu metrów, ściga ofiary tylko na krótkich odcinkach w prostolinijnym locie. Zimą oszczędza energię przez całą dobę siedząc nieruchomo na gałęzi w osłoniętym od wiatru miejscu. Samo polowanie może jej zająć zaledwie paręnaście minut by po nim znowu znieruchomieć na resztę dnia.



ROZMNAŻANIE
      Sóweczka zwyczajna rozpoczyna toki pod koniec zimy, kiedy to partnerzy nawołują się dość melodyjnym gwizdaniem - wysokie, rosnące "gama". Samiec zwraca uwagę na siebie samicy powtarzanym wzlatywaniem i wylatywaniem z dziupli.

      Gniazdo zakładają w dziuplach potężnych drzew (głównie iglastych), zazwyczaj po dzięciole dużym. Zajętą przez sóweczkę dziuplę rozpoznaje się po gromadzących się piórach, puchu i wypluwkach u podstawy drzewa. Samica czyści bowiem codziennie swoje lęgowisko i wyrzuca z niego wszelkie zbędne rzeczy. Sama nie buduje gniazda.

Młode w gnieździe

      Sóweczka zwyczajna wyprowadza jeden lęg w roku, w drugiej połowie kwietnia (lub wyjątkowo od marca do maja) samica składa średnio około 4-5 jaj w odstępach 1,5 dniowych.

      Wysiadywanie rozpoczyna się od złożenia przedostatniego lub ostatniego jaja i trwa przez około 26 do 28 dni. Wysiaduje wyłącznie samica, w tym czasie samiec donosi jej świeży pokarm. Dla ojca polowanie na zdobycz to również główne zadanie w okresie wychowywania piskląt, bo samica w tym czasie rzadko oddala się od gniazda, a jeśli to na niewielkie odległości.

      Pisklęta wykluwają się jednocześnie, po 10 dniach otwierają oczy. Opuszczają gniazdo po 25-30 dniach, jednocześnie lub w przeciągu 2-4 dni i od razu dobrze latają między drzewami. Po około 10 dniach po wylocie samica przestaje się nimi zajmować, a na kolejne 20 dni opiekę przejmuje samiec. Młode są dojrzałe płciowo już w następnym sezonie po wylęgu.

Filmy 

Sóweczka zwyczajna na drzewie

Sóewczka zwyczjna w dziupli

Sóweczka zwyczajna w klatce

Sposoby zwalczania 

OCHRONA
      W Polsce objęta ochroną gatunkową ścisłą. Liczebność w Polsce szacowana na 300-400 par, jednak prawdopodobnie jest to ocena zaniżona, ze względu na niewystarczającą liczbę badań.

Łapacz na ptaki

      W łapaniu ptaków drapieżnych lub ptaków chronionych możemy używa łapaczy. Są one całkowicie humanitarne. Pozwalają na przewiezienie ptaka w bezpieczne miejsce w celu wypuszczenia go na wolność.

Komentarze (1)

Sóweczka | Jacek  |  2021-02-09, 16:20:13
Bardzo fajny artykuł, ja dziś przeczytałem ten - https://przygodyprzyrody.pl/soweczka-zwyczajna-najmniejsza-sowa-polski/ i szukam kolejnych :D