Najciekawsze komentarze

Artykuł:
| 2013-03-19
Kret to bardzo denerwujący szkodnik. Właściwie nie ma sposobów aby ochronić trawnik przed kretami. Zawsze znajdą sposób aby rozkopać ogródek.

Artykuł: Łasica
andrzej | 2013-02-26
Witam. Znacie może jakiś skuteczny sposób na pozbycie się łasicy z kurnika? Od pewnego czasu widzę ślady drapieżnika w kurniku i myślę, że to może być łasica.

Artykuł:
Kamil | 2013-02-04
Ładne zwierzątko ale w jedną noc potrafi wykończyć cały kurnik - niestety wiem to na własnej skórze

Artykuł:
lol | 2013-02-04
Kuna wyjadła mi ostatnio całą izolacjena poddaszu

Artykuł: Orlik krzykliwy
Kamil | 2013-02-04
Ostatnie orliki w Polsce występują juz tylko w Bieszczadach na terenie parku narodowego, szkoda to bardzo piękne ptaki

Artykuł:
Janek | 2013-01-24
Pozornie kuna wygląda bardzo ładnie. Taka sympatyczne niewinne zwierzątko. Ale mi narobiła takich strat w elewacji budynku, że szkoda gadać.

Napisz do nas

mail

Regulamin

Galeria zdięć
Informacje hodowlane
Filmy
Sposoby zwalczania

Pustułka zwyczajna

Łac: Falco tinnunculus

      Pustułka zwyczajna należy do średniej wielkości ptaka drapieżnego z gatunku rodziny sokołowatych.

Wyróżnia się 11 podgatunków pustułki zwyczajnej. Wiele z nich nie różni się zbytnio od siebie pod względem morfologii.

      Pustułki są częściowo osiadłymi ptakami. Wędrówek podejmują się populacje które zamieszkują obszary północne lub osobniki młodociane. Te drapieżne ptaki zazwyczaj latają samotnie, tylko niekiedy przemieszczają się w grupkach po kilka osobników. Nawet wśród miejskiego zgiełku jej obecność daje się poznać po przenikliwym charakterystycznym pisku.

      Polska nazwa tego ptaka wywodzi się od rosyjskiego słowa "pustoj", co oznacza "głupi". Tak negatywne określenie nadali jej jednak sokolnicy, którzy nie mogli wyszkolić tego gatunku do polowania na ptaki.

      Pustułka zamieszkuje zazwyczaj zadrzewienia wysokich drzew, głównie sosen, obrzeża rozległych lasów wśród pól oraz łąk, szpalery, w górach zamieszkują okolice skał z porębami leśnymi. Bardzo często pustułka zwyczajna przebywa w okolicach bezleśnych, rolnych oraz terenach zurbanizowanych w centrach dużych miast.

      Gnieździ się na obrzeżach większych drzewostanów. Unika całkowicie zagospodarowanych pól uprawnych, wydm oraz stepów. Pustułki zwyczajne lubią przesiadywać na przydrożnych słupach np. telegraficznych, liniach energetycznych oraz innych dobrze widocznych obiektach.

      Drapieżnik ten żeruje zwykle na otwartych przestrzeniach z niską, kępowatą roślinnością, gdzie łatwo o bezbronną zdobycz czyli małe ssaki.

Pustułka zwyczajna żyje maksymalnie 15 lat.

Galeria zdjęć

Informacje hodowlane

WYSTĘPOWANIE
Pustułka zwyczajna zamieszkuje prawie całą Europę po wyżyny oraz wysokie Alpy do wschodniej Azji z wyjątkiem koła podbiegunowego, a Afrykę na południe od Sahary. W Polsce pustułka zwyczajna była średnio licznym gatunkiem, obecnie zaliczana jest do nielicznego ptaka lęgowego. Jest najbardziej rozpowszechnionym, najliczniejszym sokołem w całym kraju przez cały rok.

Występuje też w Tatrach. Nie wszędzie spotkanie z tym drapieżnikiem jest prawdopodobne. Najrzadziej widuje się go w północno-wschodnich regionach. Podczas zimy pustułki są nielicznie widywane, regularnie jedynie na zachodzie.

Przylatują do polski od początku marca do połowy kwietnia. Odlatywać zaczynają w sierpniu, a kończą w listopadzie.

WYGLĄD
Długość ciała pustułki zwyczajnej wraz z dziobem i ogonem wynosi około 33-37 cm. Rozpiętość skrzydeł około 68-78 cm. Ogon o długości 15-18 cm. Masa ciała samicy wynosi od 190 do 280 g, a samca od 180 do 231 g.

Pustułka zwyczajna jest średniej wielkości sokołem. Jej grzbiet i pokrywa skrzydłowa koloru rdzawobrązowego z czarnymi, trójkątnymi plamami, również jej pazury są czarne. Samica jest bardziej brązowa z wierzchu i ma kreskowaną głowę. U obu płci spód ma kremowy kolor o gęstym nakrapianiu.

Ogon jest długi koloru niebieskoszarawego, u samca posiada widoczną z daleka szeroką, biało obrzeżoną, czarną pręgą, u samicy oprócz szerokiej, czarnej pręgi występuje szereg węższych, ciemnych prążków.

Skrzydła pustułki zwyczajnej są wąskie, długie oraz ostro zakończone na kształt przypominający sierpa. Na lotkach posiada widoczną czerń.

Samiec ma głowę koloru popielatego z delikatnym wąsem, wierzch ciała ma koloru rdzawoczerwonego z ciemnymi plamami, spód ciała jest jaśniejszy z żółtawym nalotem oraz czarnymi kropkami oraz kreskami. Kuper oraz wierzchnia strona ogona u drapieżnego samca jest koloru niebieskoszarego.

Samica na grzbiecie jest brązowa, głowę ma także popielatą z czarnymi plamkami oraz prążkami. Jest mniej kontrastowa niż samiec.

Nogi, obwódka wokół oczu oraz woskówka na dziobie są koloru żółtego, oczy są prawie czarne. Górna część dzioba jest zakrzywiona i zachodzi na część dolną. Młode samce pustułki podobne są do samicy i dopiero z wiekiem nabierają właściwych barw.

ROZMNAŻANIE
Pustułka zwyczajna należy do gatunku monogamicznego. Zdarza się czasami, że samce kojarzą się z dwiema samicami.

Ptaki zakładają gniazda zazwyczaj w starych gniazdach po innych ptakach, np. po wronach, srokach oraz innych krukowatych, szponiastych, czapli. Gniazda umieszczone są w górnych partiach wysokich drzew przeważnie sosen, lub w szczelinach skalnych. Rzadko zakładają gniazda w dziuplach drzew, a także w załomach i gzymsach murów miejskich budynków oraz wież. Pustułka zwyczajna korzysta także ze skrzynek lęgowych, zwłaszcza tych typu półotwartego.

W połowie maja (również od marca do czerwca) samica składa od 3 do 7 jaj, które są równobiegunowe. Mają kształt owalny o tępych biegunach, ich średnie wymiary to 40 × 32 mm. Jaja pustułki zwyczajnej posiadają ubarwienie białożółte, szaroróżowe lub ceglastoróżowe z gęstymi widocznymi plamkami koloru rdzawobrązowego.

Samiec karmi partnerkę jeszcze przed złożeniem jaj. Robi to aż do momentu gdy potomstwo nie osiągnie 10 dnia życia. Młode przebywają w gnieździe przez okres 27-35 dni. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 10 miesięcy.

POŻYWIENIE
Pożywienie Pustułki zwyczajnej zależne jest od miejsca występowania. Na terenach wiejskich głównie drapieżnik ten zjada owady (również pszczoły), myszy domowe, badylarki, norniki, nornice, ryjówki, krety oraz inne gryzonie (które stanowią 70% pokarmu jej pokarmu). Pustułki żyjące w miastach (bez terenów polnych i parkowych, a bardziej intensywną zabudową) polują prawie wyłącznie na ptaki, w szczególności na wróble, szpaki, sikory, drozdy, mazurki, skowronki oraz bardzo zwinne jerzyki. Chętnie wybierają na pokarm niedoświadczone młode zwierzęta, bo przez długi ogon lot pustułki zwyczajnej cechuje ograniczona zwinność oraz szybkość. Jeśli na terenie miasta znajduje się więcej wolnej przestrzeni częściej stara się chwytać gryzonie. Na skalistych obszarach lubi polować także na jaszczurki zwinki. Większy udział w diecie w ciepłych regionach odgrywają gady i owady.

W wybranym przez siebie miejscu pustułka zwyczajna zawisa z opuszczonym ogonem do dołu i uniesionymi, szybko poruszanymi się skrzydłami, w razie dostrzeżenia zwierzyny ostro pikuje w dół. Często manewr musi powtarzać, bo nie kończy się on sukcesem zawsze sukcesem. Tam, gdzie jest większa obfitość pokarmu, jak np. świeżo skoszone łąki, można spotkać większą liczbę tych ptaków drapieżnych, lecz poza okresem lęgowym prowadzą samotniczy tryb życia.

Polowania na ptaki zdarzają się zwykle podczas lata, zwłaszcza w lipcu, i zimą, szczególnie w styczniu. Skuteczność łowów jest bardzo dobra, gdy weźmie się pod uwagę słabe przystosowanie pustułki do takiej zwierzyny. Słabe i krótkie nogi oraz długie sterówki powodują wolniejszy lot niż u kobuza czy też sokoła wędrownego. Skutkuje to odpowiednią taktyką polowania, chwyta przeważnie ptaki, które siedzą na dachach lub unikają przemoczenia piór przez deszcz lub śnieg. Zimą ofiary pustułki zwyczajnej są o tyle łatwiejsze do schwytania, ponieważ często skupiają się w niewielkich stadach. Drapieżnik niestety ma problem ze ściganiem zwierzyny podczas lotu. Wiosną oraz jesienią łupem pustułki zwyczajnej padają głównie nornikowate.

Filmy

Pustułki zwyczajne