Kania ruda

Galeria zdjęć 

Informacje hodowlane 

WYSTĘPOWANIE
Występują dwie odmiany kani.
Kania ruda gnieździ się w południowej, środkowej oraz w północnej Europie, aż do południowej części Skandynawii,
a na zimę przenosi się w rejon Morza Śródziemnego.

Kania czarna (łać. Milvus migrans), gatunek ten jest bliski kani rudej, gniazduje w tych samych rejonach,
ale jej zimowiska znajdują się bardziej na południe, w zwrotnikowej oraz południowej Afryce.
W Polsce bardzo nieliczny drapieżny ptak lęgowy (około 600-700 par) występuje prawie wyłącznie na zachodzie i północnym wschodzie kraju (Wielkopolska,
Pomorze, północna część Dolnego Śląska oraz Warmii i Mazur). W pozostałych regionach jest bardzo rzadkim gatunkiem, widywany głównie w czasie migracji,
a w centrum i na wschodzie nie pojawia się prawie w ogóle.

Oba gatunki budują wielkie gniazda z gałęzi i suchej trawy, bardzo wysoko na drzewach, na obrzeżach lasów.
Gniazda budują nie sezonowo, ponieważ co roku powracają do tego samego, naprawiają je.
Po paru latach konstrukcja gniazda jest bardzo solidna, ma ponad metr średnicy i około 80 cm głębokości.
Do budowy gniazda kania używa gałązki oraz odpadki przemysłowe jak szmaty, papier, kawałki gumy itd.


WYGLĄD
Z rozróżnieniem dziennych drapieżnych może mieć problem nawet bardzo doświadczony myśliwy.
Ich rozpoznanie utrudnia niezbyt kolorowe upierzenie.
Kanie jest bardzo prosto rozpoznać . Podczas lotu bardzo widoczne jest wycięcie w ich ogonie.
Oba wymienione gatunki bardzo dobrze latają. Rozpiętość ich skrzydeł waha się od 120 do 160 cm.
Kania ruda jest trochę większa niż kania czarna. Jej upierzenie jest bardziej rude.
Posiada długi ogon, mocno wycięty. Duża biała plama na skrzydłach kontrastuje z czarnymi lotkami. W locie widać, że skrzydła są zagięte.
Kania czarna jest mniejsza, posiada ciemnobrązowe upierzenie widoczne podczas lotu.
Ma mniej wycięty ogon niż kania ruda.


ROZMNAŻĄNIE
W ciągu roku ptaki odbywają jeden lęg. Samica składa w kwietniu lub maju najczęściej 2 - 4 białe, rdzawo nakrapiane jaja.
Jaja wysiadywane są przez okres około 30 dni przez samicę. Samiec w tym czasie przynosi partnerce pokarm.
Młode są troskliwie karmione przez oboje rodziców przez około 2 miesiące.
W pierwszych 2 tygodniach karmi je bezpośrednio samica podając kawałki pożywienia przynoszonego przez samca, potem samiec również karmi potomstwo.
Starsze młode potrafią rozdzielać mięso samodzielnie. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 50 dniach od wyklucia.
O przynależności do gatunku świadczą ich rdzawe stopy, widoczne już od wyklucia.
W wieku 2 lat ptaki osiągają dojrzałość płciową i przystępują do rozrodu.