Najciekawsze komentarze

Artykuł:
 |  2013-03-19
Kret to bardzo denerwujący szkodnik. Właściwie nie ma sposobów aby ochronić trawnik przed kretami. Zawsze znajdą sposób aby rozkopać ogródek.

Artykuł: Łasica
andrzej |  2013-02-26
Witam. Znacie może jakiś skuteczny sposób na pozbycie się łasicy z kurnika? Od pewnego czasu widzę ślady drapieżnika w kurniku i myślę, że to może być łasica.

Artykuł:
Kamil |  2013-02-04
Ładne zwierzątko ale w jedną noc potrafi wykończyć cały kurnik - niestety wiem to na własnej skórze

Artykuł:
lol |  2013-02-04
Kuna wyjadła mi ostatnio całą izolacjena poddaszu

Artykuł: Orlik krzykliwy
Kamil |  2013-02-04
Ostatnie orliki w Polsce występują juz tylko w Bieszczadach na terenie parku narodowego, szkoda to bardzo piękne ptaki

Artykuł:
Janek |  2013-01-24
Pozornie kuna wygląda bardzo ładnie. Taka sympatyczne niewinne zwierzątko. Ale mi narobiła takich strat w elewacji budynku, że szkoda gadać.

Napisz do nas

mail

Lew

Galeria zdięć
Informacje hodowlane
Filmy
Sposoby zwalczania

Lew (Pantheraleo)

Łac: Pantheraleo




      Lew to duży, mięsożerny ssak drapieżny lądowy z rodziny kotowatych, drugi po tygrysie co do wielkości wśród czterech ryczących wielkich kotów. Lew jest jedynym kotem żyjącym w zorganizowanych grupach socjalnych, zaliczany do tzw. wielkiej piątki Afryki tzn. pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt afrykańskich
  • słoń,
  • nosorożec,
  • bawół,
  • lew,
  • lampart

          Samiec lwa jest łatwo rozpoznawalny po grzywie, która może ważyć około 150-250 kg. Największy znany samiec ważył 375 kg, był to lew o imieniu Simba, który żył do 1970 roku w Colchester Zoo. Samice są znacznie mniejsze, ważą około 110-160 kg (największe nawet 185 kg) nie posiadają grzywy.

          Do zadań samców należy zdobywanie terytorium oraz ochroną stada i zapładnianiem samic. Samice natomiast polują i opiekują się lwiątkami. Lwy zamieszkiwały kiedyś Afrykę, Azję i Europe. Współcześnie występują tylko w Afryce, gdzie są narażone na wyginięcie i szczątkowo w Indiach, gdzie ich stan liczebny określony został jako krytyczny.

          Lwy jako jedyne kotowate żyją w grupach rodzinnych. Ich stado składa się od 3 do 30 osobników spokrewnionych samic, ich potomstwa obojga płci oraz kilku niespokrewnionych samców, których głównym zadaniem jest obrona terytorium i zapładnianie samic. W stadzie może być jeden samiec lub koalicja tzn. 2-4 samców. Większość stad liczy od 2 do 12 dorosłych osobników.

          Wyjaśnieniem stadnego trybu życia, nietypowego dla kotowatych, mogą być dwie przyczyny:
  • zwiększenie skuteczności pozyskiwania pokarmu
  • zwiększenie przeżywalności młodych Większa skuteczność polowania w stadzie została wielokrotnie potwierdzona obserwacjami.

          Badacze podnoszą jednak argument, że w większym stadzie lwów zdobycz dzielona jest pomiędzy wielu osobników. Mniejsza skuteczność lwa polującego samotnie nagradzana jest natomiast większą porcją posiłku, jaka mu pozostaje bez konieczności dzielenia się z innymi. Wprawdzie większość lwów żyje w stadach, ale samotniczy tryb życia nie jest u nich rzadkością.

          W obronie stada przed intruzami lwice stają razem z samcami. Najsilniejsze samce występują do przodu, a reszta stada staje za nimi.

          Lwy większą część czasu spędzają odpoczywając tzn. do 20 godzin w ciągu doby. Lew potrafi biec z prędkością 50-60 km/h.

          Lwy są mięsożercami polującymi głównie na ssaki kopytne, jak antylopy, zebry, gazele, bawoły afrykańskie, żyrafy i guźce oraz sporadycznie młode większych ssaków, takich jak słonie, hipopotamy czy nosorożce. Gdy brakuje pokarmu, zdarza im się napadać na zwierzęta hodowlane, zjadać gryzonie, ptaki czy padlinę, a nawet ludzi.

          Na otwartych terenach lwy najczęściej polują w nocy. Tam, gdzie są wysokie trawy lub gęste krzewy, polowania zdarzają się również w ciągu dnia. Samce rzadko uczestniczą w polowaniach. Przyłączają się do łowów na dużego zwierza, takiego jak bawoły. Wówczas siła samca jest niezbędna do przytrzymania, a następnie powalenia ofiary ataku. Samice zwykle polują stadnie.

          Skuteczność ataków zależy od zdobyczy, pory dnia, rodzaju terenu oraz umiejętności współpracy w stadzie. W zależności od terenu, upodobań oraz sposobu obrony stosowanego przez ofiarę lwy używają różnych technik łowieckich.

          Podstawowa technika drapieżnika polega na spłoszeniu ofiary i zagonieniu jej do pułapki. Młode lwy kierują upatrzoną zdobycz ku ukrytym w krzakach lub w trawie bardziej doświadczonym osobnikom, które powalają zwierzę. Lwy zabijają, przewracając ofiarę na ziemię oraz dusząc ją, trzymając zwierzę za pysk lub zaciskając zęby na gardle. Jeśli samica jest zmuszona polować samotnie, podkrada się do ofiary na ile to jest możliwe, zwykle na odległość 30 m lub bliżej. Większość ssaków kopytnych potrafi biegać szybciej niż lwy.

    Paszcza samicy
    Paszcza samicy
          Lwy, wykorzystując przewagę liczebną, często odbierają zdobycz innym drapieżnikom takim jak, gepardom, hienom, lampartom i likaonom. Upolowaną lub zdobytą zwierzyną posila się całe stado, a ponieważ każdy lew stara się zjeść jak najwięcej, dochodzi między nimi do utarczek. Najsilniejszy lew zjada najwięcej, po nim pozostałe samce, później samice, a na końcu młode. Dzienne zapotrzebowanie pokarmowe dorosłego samca sięga 7 kg, a samicy 5 kg mięsa.

          Ludzie obawiają się lwich ataków. Ograniczanie areałów osobniczych dzikich zwierząt zmusza je do poszukiwania źródeł żywności, a takie znajdują bez problemu w pobliżu osiedli ludzkich. Rozwijająca się turystyka również zbliża ludzkie drogi do lwich ścieżek. Lwy atakują czasem zwierzęta hodowlane znajdujące się w ich zasięgu. Zdarza się też, że wybierają człowieka jako zdobycz. Przypadki takie nie należą do częstych i na większości terenów zamieszkiwanych przez lwy nie stanowią poważniejszego problemu. Dzikie bawoły zabijają co roku więcej osób niż lwy. Masajowie ze swoimi stadami bydła koegzystują z lwami we wschodniej Afryce od czasów historycznych. Lwy rzadko napadają na żywy inwentarz, jeśli mają dostęp do swojego typowego pożywienia. Typowym zachowaniem lwa na widok uniesionej sylwetki człowieka jest zmiana kierunku na przeciwny do kierunku ruchu człowieka.

          Są jednak tereny na granicy kontaktów ludzi i lwów, obecnie ograniczonych do parków narodowych i rezerwatów, gdzie pomiędzy obydwoma gatunkami dochodzi do konfliktu interesów. Najgłośniejsze przypadki lwów-ludojadów dotyczą Tsavo i Njombe.

          Każde stado ma swoją własną hierarchię, w której najsłabszy samiec ma rangę wyższą od samic. Samce stale rywalizują o przywództwo nad stadem z innymi lwami i rzadko zdarza się, by samiec lwa żył w jednym stadzie dłużej niż 3 lata. Jeśli przewodzący samiec zostanie pokonany przez innego, odchodzi od stada i z reguły już nigdy do niego nie wraca. Lew był kiedyś jak większość współczesnych drapieżników gatunkiem kosmopolitycznym. Gwałtowne przemiany antropogeniczne w przeciągu ostatnich kilku tysięcy lat obecnej epoki holoceńskiej spowodowały wymarcie populacji lwów na wielu obszarach, w wyniku czego lew jest obecnie gatunkiem reliktowym, zagrożonym przede wszystkim ze strony człowieka.

          Lew jako gatunek został opisany naukowo przez Linneusza pod nazwą Felis leoLinnaeus, 1758, następnie przeniesiony do rodzaju Leo Brehm, 1829, a w końcu zaliczony przez Pococka do rodzaju Panthera w 1930.

          Wielkie koty, do których zaliczany jest lew, wywodzą się z jednej linii ewolucyjnej, określanej nazwą Pantherinae. Należą do niej rodzaje Panthera (lew, tygrys, jaguar, lampart, irbis), Neofelis (pantera mglista i borneańska) i Pardofelis (kot marmurkowy).

          Naukowcy są zgodni co do tego, że właściwy Pantheraleo żył w Afryce co najmniej 1,5 mln lat temu i rozprzestrzenił się po całym kontynencie. Wczesnoplejstoceńskie prymitywne lwy opisywane początkowo jako P. l. fossilis pojawiły się we wczesnym i środkowym plejstocenie, a ok. 700 tysięcy lat temu migrowały do Europy i Azji. W późnym plejstocenie (100-10 tys. lat temu) były najbardziej rozprzestrzenionym dużym ssakiem lądowym.

          W sprzyjających warunkach ryk lwa słychać z odległości pięciu kilometrów. Dominujące w stadzie samce ryczą, aby oznajmić obcym swoją obecność na zajmowanym obszarze (tzw. terytorializm), a członkom stada wskazać swoje aktualne położenie.



    Galeria zdjęć 

    Lwia grzywaLwiątko
Samiec z samicą Samiec z lwiątkiemPara podczas kopulacjiLwicaLewLew

    Informacje hodowlane 

    WYSTĘPOWANIE
          Pierwotny zasięg występowania lwów obejmował tereny Eurazji od Portugalii po Indie, większą część Afryki oraz Amerykę - od północy po Peru. Stopniowo eliminowany gatunek z Ameryki i Europy, ostatni obszar występowania w Europie to Kaukaz, gdzie spotykano go jeszcze w X w. n.e. Pod koniec XIX i na początku XX w. wyginęły w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Z pierwotnego zasięgu został wyeliminowany przez czynniki środowiskowe i działalność człowieka i ograniczony wyłącznie do terenów Afryki i Indii. Większość obecnej populacji szacowanej pomiędzy 16000 a 30000 osobników występuje we wschodniej i południowej części Afryki.

    Lew
    Lew
          Na przekór popularnemu określeniu "król dżungli" lew jest zwierzęciem otwartych równin. Można go spotkać na terenie całej Afryki, głównie subsaharyjskiej, z wyjątkiem terenów pustynnych i lasów równikowych. Lwy dobrze się adaptują do wielu środowisk, lecz preferują sawanny bogate w ssaki kopytne, gdzie obok hieny cętkowanej, są drugim wielkim drapieżnikiem.

          Nieliczna obecnie populacja lwów azjatyckich (Pantheraleopersica), które w czasach historycznych żyły na Bałkanach, lasach Grecji przez Persję, aż do Indii, występuje współcześnie tylko w lesie Gir w stanie Gujarat w północnych Indiach. W 2005 odnotowano w tym rezerwacie 359 lwów. Rezerwat ma powierzchnię ok. 1412 km?. Ten podgatunek jest krytycznie zagrożony wymarciem.



    WYGLĄD
          Lew jest bardzo dużym kotem, ustępującym rozmiarami jedynie największym podgatunkom tygrysa. Masywne ciało z czterema potężnymi oraz silnie umięśnionymi łapami, zakończonymi ostrymi pazurami, wyposażone w silne szczęki jest doskonale przystosowane do powalania i zabijania nawet bardzo dużych zwierząt. Na krótkich dystansach potrafi osiągnąć prędkość do 60 km/h. Lew jest raczej sprinterem, a nie długodystansowcem.

          Kolejną obok stadnego trybu życia cechą wyróżniającą lwy wśród pozostałych kotowatych jest najsilniej zaznaczony dymorfizm płciowy. Samce są o 20-35% większe, o 50% cięższe od samic i mają grzywę długich włosów otaczającą głowę oraz kark, zachodzącą na barki z wyjątkiem samców populacji z Tsavo i Senegalu, u których grzywa nie występuje lub jest szczątkowa.

  • Długość całkowita 200-330 cm, maks. 350 cm
  • Długość (bez ogona) 140-230 cm
  • Długość ogona 60-100 cm
  • Wysokość 80-120 cm
  • Masa ciała 150-250 kg, 375 kg (samce); 100-160 kg (samice)
  • Liczba chromosomów


          Sierść lwów jest koloru jasnobrązowego, biała na brzuchu i wewnętrznych częściach nóg, grzbiet i uszy są czarne, grzywa samca przechodzi od płowej (brązowo-żółtej) przez rudawą, kremową do niemal czarnej barwy. Spotykana jest bardzo rzadko forma o białym umaszczeniu. Młode mają cętki, które zanikają z wiekiem.

          Pierwotne lwy prawdopodobnie nie posiadały grzywy. Ten element dymorfizmu płciowego lwów pojawił się przypuszczalnie pomiędzy 320 000 a 190 000 lat temu.

          Lwia grzywa jest uważana za oznakę zdrowia samca, im bujniejsza, tym silniejszy i sprawniejszy jest noszący ją osobnik. Badania wykazały, że na wybór partnera przez samicę duży wpływ ma wygląd jego grzywy. Samce z dłuższą grzywą oraz ciemniejszymi włosami są częściej wybierane przez samice. Groźnie wyglądająca grzywa zwiększa przewagę samca broniącego terytorium stada, stanowi naturalną ochronę głowy i szyi podczas walki, a tym samym zwiększa szanse przetrwania samicy i jej młodych. Bujna grzywa nie występuje u samców przed osiągnięciem okresu dojrzałości płciowej. U wykastrowanych samców grzywa się nie rozwija, a jeśli była rozwinięta przed kastracją, może nawet zaniknąć. Minusem tej ozdoby jest to, że znacznie trudniej jest z nią poruszać się bezszelestnie. Grzywa staje się ciemniejsza wraz z wiekiem lwa.

    Lwica
    Lwica
          Badania przeprowadzone w amerykańskich ogrodach zoologicznych wskazują na zależność pomiędzy warunkami klimatycznymi a wielkością lwiej grzywy. W niższej temperaturze samcom wyrasta bujna, gęsta grzywa z dłuższym włosem. U osobników przebywających w wyższych temperaturach stwierdzono krótsze oraz rzadsze owłosienie. Wysoka temperatura otoczenia jest przez wielu badaczy uważana za jedną z możliwych przyczyn bardzo małej grzywy (lub w niektórych przypadkach całkowitego jej braku) u samców populacji z Tsavo.



    ROZMNAŻANIE
          Lwy rozmnażają się przez cały rok. Gdy samica wchodzi w czas rui, jej gruczoły zaczynają wydzielać intensywną woń. Samiec wyczuwa ją węchem, w czym pomaga mu narząd Jacobsona. Samica wybiera partnera spośród dorosłych lwów ze stada, a następnie oddala się z nim na kilka dni. Przez ten czas para kopuluje kilkadziesiąt razy dziennie, w przerwach liżąc się i łasząc do siebie.Podczas samej kopulacji samica leży, a samiec kuca nad nią, przytrzymując partnerkę zębami za kark.

          Młode lwiątka rodzą się w liczbie od 1 do 6 (zazwyczaj w większości przypadków od 1 do 4 po ciąży trwającej około 100-114 dni. Nowo narodzone lwiątka posiadają widoczne cętki. Ważą od 1 do 2 kg. Młodymi opiekuje się całe stado. Często, gdy lwice ruszają na polowanie, lwiątka pozostają pod opieką jednej lub dwóch "ciotek", które troszczą się o nie do powrotu matek. Jest to zachowanie niepowtarzalne w rodzinie kotowatych.

    Para podczas kopulacji
    Para podczas kopulacji
          Niestety tylko jedno na pięć lwiątek osiąga dojrzałość. Młodym zagrażają drapieżniki, takie jak sępy, hieny, czy lamparty, choroby, a także samce własnego gatunku, gdyż po objęciu przywództwa nad stadem lew zabija młode swego poprzednika, by samice szybciej mogły wejść w ruję i urodzić jego potomstwo. Samice pozwalają się obwąchiwać nowemu przywódcy stada. Wydzielają przy tym odpowiednie hormony zapachowe. Równocześnie prowadzą go do swojego legowiska, gdzie stężenie zapachu jest bardzo silne. Im dłużej lew wącha ten zapach, tym bardziej zmniejsza się jego agresja. Ten proces trwa od trzech do pięciu dni. Potem dzieci, dobrze ukryte, są już bezpieczne. Najmniejszą śmiertelność wśród młodych uzyskują samice rodzące w zbliżonym czasie, wspólnie opiekujące się młodymi i wspólnie je karmiące.

          Małe lwiątka rodzą się ślepe, ich oczy otwierają się dopiero w 3 lub 11 dniu życia. W wieku 10-15 dni łapy młodych są już dość silne oraz zwierzęta zaczynają chodzić, choć na pełną sprawność muszą poczekać jeszcze około 3-4 tygodnie. Do ósmego tygodnia życia matka trzyma je w ukryciu. Miesięcznym lwom wyrastają pierwsze zęby.

          W wieku 1-2 miesięcy lwiątka zaczynają oddalać się od matki i bawić się z innymi, dziecięce plamy na futrze znikają w wieku 3 miesięcy. Lwy zaczynają polować w wieku 11 miesięcy, po kolejnych 5 miesiącach są już w pełni samodzielne. Lwia grzywa zaczyna rosnąć w wieku 2 lat. Samce są dojrzałe płciowo po 2,5 roku, samice w wieku 2,5-4 lat. Samce żyją krócej niż samice. Jeśli wcześniej nie zginą w walce, mogą dożyć wieku ponad 10 lat.



    Filmy 

    Lwy - samiec z samicą

    Lwi odpoczynek

    Sposoby zwalczania 

    OCHRONA
          W Czerwonej Księdze IUCN lew figuruje w dwóch pozycjach. Afrykański Pantheraleo został zaliczony do kategorii VU (gatunki narażone, które mogą wymrzeć stosunkowo niedługo), natomiast indyjski Pantheraleopersica został zaliczony do gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem (kategoria CR).

    Lew
    Lew
          W niektórych krajach wprowadzono całkowity zakaz polowań na lwy (Angola, Kamerun, Demokratyczna Republika Konga, Gabon, Ghana, Malawi, Mauretania, Niger, Nigeria, Rwanda), w innych polowania dopuszczalne są jedynie w przypadkach tzw. "problematycznych", dotyczących lwów nagminnie atakujących stada zwierząt hodowlanych oraz w przypadkach stanowiących zagrożenie dla ludzi. W Burundi, Gwinei Bissau, Lesotho, Namibii, Suazi i RPA brak regulacji prawnych w kwestii ochrony lwów.       Program monitorowania lwów za pomocą nadajników GPS wprowadzany w Kamerunie od 2006 ma pomóc farmerom w ochronie stad hodowlanych.


    Komentarze (0)


    Dodaj komentarz

    Autor:
    Temat:
    Treść:
    Zarejestruj się, jeśli chcesz być powiadamiany o odpowiedziach.
    Zabespieczenie antyspamowe, przepisz liczbę: 6 ->